Fascynująca, bogato ilustrowana i nie pozbawiona refleksji, autobiograficzna opowieść dziennikarza i animatora kultury, patrona pierwszych polskich festiwali jazzowych, inicjatora sopockiego Non-Stopu i pierwszej polskiej dyskoteki, ktĂłry wprowadził do naszego kraju rock’n’rolla i wymyślił dlań swojsko brzmiącą nazwę "mocne uderzenie". To historia twĂłrcy zespołĂłw: Rhythm’n’Blues, Czerwono- i Niebiesko-Czarni, Breakout, SBB i odkrywcy talentĂłw na miarę: Czesława Niemena, Michaja Burano, Krzysztofa Klenczona, Ady Rusowicz, Wojciecha Kordy i wielu innych. To nie pozbawione sentymentu wspomnienie o latach młodości spędzonych w Wilnie i Rydzynie, o studiach w Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni czy karaibskiem rejsie pod żaglami "Daru Pomorza". To opowiadanie z pierwszej ręki o ważnych dla polskiej kultury wydarzeniach, ktĂłrych autor był świadkiem, a często i pomysłodawcą. "Epitafium na śmierć rock’n’rolla" jest żarliwą, być może kontrowersyjną, apoteozą czasĂłw, w ktĂłrych rock’n’roll powstawał i rozwija się aż po dni ktĂłrych symbolem stały się festiwale w Jarocinie. To książka, ktĂłra zainteresuje zarĂłwno słuchaczy Radia Luxemburg i programĂłw Willisa Connovera, jak i tych wychowanych na Programie III Polskiego Radia.

Poznaj 63 historie o sztuce, życiu i śmierci w świecie rock and rolla. Opowieści o istnieniach przedwcześnie przerwanych u szczytu możliwości twĂłrczych, o niesamowitych spotkaniach z losem i o artystach, ktĂłrzy odeszli po latach zmagań z demonami. Wszystkie opisane wydarzenia stanowią część trudnego do zrozumienia, lecz fascynującego stylu życia, tak charakterystycznego dla świata rock and rolla. Świata, w ktĂłrym - jak napisał Kurt Cobain w pożegnalnym liście, cytując słowa Neila Younga - płonie się szybko, zamiast tlić powoli i w ktĂłrym, w myśl utworu My Generation grupy The Who, aby zostać bohaterem, lepiej umrzeć młodo, niż się zestarzeć.